Bo-Kaap, verhuizing op stage, Hermanus weekend
Blijf op de hoogte en volg Yvette
22 September 2015 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Zaterdag 12 september zijn we in de ochtend met Lieke meegegaan naar de Old Biscuit Mill market. Dit is een markt die er elke zaterdagochtend is tot een uurtje of 2. Ze hebben hier heel veel kraampjes waar je eten kan kopen. We besloten dus ook om daar te gaan ontbijten. Ook waren er wat winkeltjes met leuke spulletjes en kraampjes met leren tassen en kleding. Het was een leuke markt, waar we zeker nog eens heen zullen gaan. Daarna waren we van plan om de Bo-Kaap tour te gaan doen. Dit is een gratis tour die je lopend aflegt naar Bo-Kaap. We waren met een groep van 12 mensen en de man vertelde ons veel over de geschiedenis van Bo-Kaap. Zo zijn de huisjes in Bo-Kaap allemaal geschilderd in felle kleurtjes, dit komt omdat toen de slaven vrij waren ze wat meer kleur in hun leven wilden en zo de huizen in verschillende kleurtjes schilderen. We hoorde veel informatie over waar we konden gaan eten en waar we echte Zuid-Afrikaanse lekkernijen konden kopen. Na de tour zijn we nog wat de stad ingelopen en hebben we cocktails gedronken bij een leuk tentje wat later soort van gay bar bleek te zijn. In de avond hebben we gegeten bij een leuk eettentje die we als tip hadden gekregen van de man van de Bo-Kaap tour.
Zondag hadden we even een rustdag, we waren aardig moe van alles en ik voelde mij niet zo lekker, dus we besloten onze kleding te wassen en even aan het zwembad te gaan liggen, lekker dagje dus.
Maandag gingen we weer naar stage en voor beide zouden we op een nieuwe afdeling beginnen. Toen we aankwamen bleek dat ze aan het verhuizen waren. De afdelingen werden weer opnieuw ingedeeld en alle kinderen zaten door elkaar heen. Het was complete chaos omdat niemand echt wist, welk kind nou waar zat. Wat we voornamelijk gedaan hebben die week was naamplaatjes maken voor de kinderen en alles organiseren en sorteren zodat elke afdeling weer helemaal klopte. Dit vonden wij niet zo heel leuk om te doen, maar hoort er wel bij. Ik vind deze afdeling waar ik nu zit wel minder leuk dan waar ik eerst zat. Bij mij zitten vooral de ouderen meiden die gewoon allemaal naar school gaan. Er blijven dan wel wat kinderen over maar die zijn wel echt heel ziek dus daar kan ik wel iets mee doen. Zo ligt er een meisje bij mij van 24 jaar met een waterhoofd. Om de 3 uur krijgt zij een wisselligging maar komt verder nooit uit bed. Op woensdag werden we weer meegevraagd voor die bijeenkomst waarbij ze nieuwe aanmeldingen bespreken. Dit vinden wij beide wel leuk, zorgt voor afwisseling en als die nieuwe kinderen dan komen weten wij wat er een beetje speelt. Donderdag kwam het treurige nieuws dat er een meisje van 12 jaar overleden was in het ziekenhuis. Zij had een chronische longaandoening en ging de laatste weken erg achteruit. Alle ouderen meiden gingen goed met haar om dus toen deze het nieuws hoorden, waren ze allemaal erg verdrietig. Er werd afscheid van haar genomen via een soort ceremonie om haar bed heen, waarbij nonnen ook aanwezig waren. Heftig om mee te maken!
De hoofdzuster is een klein vrouwtje die soms redelijk onduidelijk Engels spreekt. Dit is wel lastig af en toe want dan vertelt ze heel veel, zonder echt te zeggen wat ze nou bedoelt, dus dat is veel navragen. Ze zijn er ook achter dat wij goed kunnen typen en daar maken ze dan ook goed gebruik van. Elk mailtje wordt door ons opgesteld, best leuk om te doen en leerzaam voor mijn Engels. Elke ochtend mailen we naar de matron, dit is het hoofd van Sint Joseph’s Home. We mailen dan hoeveel hoofdnurses er zijn, hoeveel gewone zusters, hoeveel care-workers en studenten. Daarna kijken we of er nieuwe mails binnen zijn gekomen en geven dit dan door aan de Staff-nurses of Sister. Ook hebben wij de taak om elke dag een nieuwe Duty Allocation te maken. Dit is een schema waarin te zien is, wie op welke kamer verantwoordelijk is voor de kinderen.
Vrijdag begon ons weekend in Hermanus. Met 40 studenten van 4Exchange naar Hermanus waar we walvissen zouden gaan spotten en in een kooitje met witte haaien om ons heen zouden gaan. Rond half 1 vrijdags vertrokken we met twee Nederlandse meiden die met ons meereden. Het was ongeveer 2 uur rijden maar het was een gezellige trip en die meiden hadden allemaal lekker ingeslagen voor onderweg. We waren er stipt om half 3, de tijd dat je kon inchecken in het hotel. Doordat we de eersten waren hadden we de mooiste kamer van allemaal met prachtig uitzicht over de zee waar we ook al walvissen in zagen. Het was super groot en er waren 2 kamers, één van 4 eenpersoonsbedden en anderen kamer met een tweepersoonsbed. We besloten om met zijn viertjes bij elkaar te gaan liggen. Nadat we alles gezien hadden zijn we stukje met de auto gereden naar Dutchies. Dit is een restaurant aan de kust waar ze echte Hollandse kroketten verkopen. Wel grappig om in Zuid-Afrika kroketten te eten. Toen we terugkwamen bij het hotel hebben we veel anderen mensen ontmoet waar Elise en Eline (onze roomies voor dit weekend) al mee omgingen. We zijn met hun een rots gaan beklimmen die in de zee lag voor mooi uitzicht. Dit was nogal wat en erg verstandig met al een wijntje op, maar toch een leuke ervaring. Het uitzicht was prachtig en we hebben zelfs dassies gezien, soort grote bevers. Rond 1900 zou de braai (BBQ) beginnen alleen dit werd ietsje later… Het hout was nog te nat en hierdoor hadden we om half 10 ons eerste stukje vlees. Doordat het zo laat was, was eigenlijk iedereen al behoorlijk dronken omdat iedereen bleef drinken op een lege maag. De shark chage diving zou eigenlijk op zaterdagochtend zijn, maar doordat het te hard waaiden werd dit verplaatst naar zondagochtend. Voor veel mensen beter vanwege de drankjes. Na de braai zijn we met zijn alle naar een club geweest in Hermanus. Super vette locatie, helemaal bovenin met overal glas zodat je kon uitkijken over de oceaan. Het was erg gezellig om met een hele groep uit te gaan, en hierdoor voelde ik mij ook helemaal niet blond. De club sloot om half 2 dus daarna hebben we nog een afterparty gehouden in ons appartement en een vuurtje gemaakt omdat wij zulk mooi uitzicht hadden.
Volgende dag was het ontbijt tussen 9 en 10 wat we niet wilden missen. Om 3 uur ‘s middags zouden we gaan whale watchen. In de tussentijd zijn we Hermanus ingegaan en hebben we heerlijk op een bankje gezeten in de zon. Prachtig uitzicht had je daar over de zee, en we zagen verschillende walvissen van heel dichtbij. Zuid-Afrika is echt de mooiste plek waar ik ooit geweest ben. We hebben lekker geluncht onder het genot van een bandje die speelden en om 3 uur vertrokken we met de auto naar de whale watching. Toen we op de boot gingen mochten er 2 gasten van de groep niet mee. Ze waren te dronken om mee te gaan. Lekker slim op zo’n weekend als je zulke dingen gaat doen, maar eigen schuld. We gingen met een soort speedboot een heel stuk varen waarbij we onderweg zeehonden zagen. Later kwamen er veel dolfijnen ons gezelschap houden door langs de boot omhoog te springen. Wauw, dat vond ik wel heel gaaf. Als klein meisje al fan van dolfijnen en nu van 1 meter afstand kunnen bewonderen. De walvissen liggen voornamelijk dichtbij de kust omdat ze daar paren en hun kinderen opvoeden. We hebben 6 walvissen van heel dichtbij kunnen bekijken, moeder en kind. De walvissen die we gezien hebben waren zuidkapers die eens in de 3 jaar zwanger worden door een onbekende vader en alleen maar 1 jong kunnen krijgen (geen tweelingen). Op de boot kregen we veel informatie over deze beesten en we konden goed foto’s maken. Toen we weer terug wilden gaan varen, zagen we in de verte een baby walvis omhoog springen in het water. Dit gaf echt een heel mooi beeld. Toen we terug waren hebben we gedoucht want het was toch wel redelijk koud op die boot met de wind. In de avond aten we studentenpasta en zijn we in de avond nog naar een barretje geweest in Hermanus. Dit was een soort hardrockcafé waar ik wat nationale mensen gesproken heb over de omgeving. Was wel weer even gek om weer opeens Engels te praten maar wel leuk. Rond half 12 zijn we teruggegaan naar het hotel en snel in bed gekropen onder onze dolfijnen dekbed. De volgende dag moesten we om 9 uur klaar staan en uitgecheckt zijn. We vertrokken naar Gansbaai, de baai in Zuid-Afrika om haaien te zien. We reden met zijn allen achter elkaar, dit ging al snel fout omdat er twee auto’s ons niet meer konden volgen. Toen we daar aankwamen, stond er een heel ontbijt voor ons klaar met eitjes en worstjes. We kregen wat instructie over hoe en wat en kregen wetsuits mee. Weer gingen we op een soort speedboot het water op, duurde ongeveer 20 minuten toen we bij de haaien kwamen. Wat mij heel erg opviel was dat het super dichtbij de kust was. Echt rond de 100/150 meter van de kust af. Toen we daar aankwamen, hadden we meteen beet en moesten we heel snel onze wetsuits aan gaan doen om snel de kooi in te gaan. Wij waren één van de eerste die onze wetsuits aanhadden, en behoorden dus bij de eerst groep die de kooi in zou gaan. Tijd om het doodeng of spannend te vinden was er dus niet echt, maar dat vond ik wel. We kregen een duikbril op en gewichten om zodat we goed bleven staan. We werden, toen de haai doodleuk om ons heen bleef zwemmen, in de kooi gestopt. Met zijn 8en stonden we daar, schouder aan schouder, angst in onze ogen. De haai werd telkens gelokt met een tonijnenkop aan een touwtje en er was een mannetje op de boot die telkens visresten en viswater in de zee gooide. Op commando van de man boven ons moesten we naar beneden duiken als de haai dichtbij kwam, om hem te kunnen bekijken. De eerste paar keer vergat ik gewoon adem te halen als ik naar beneden ging omdat ik het echt spannend vond. Dan kwam ik weer proestend boven en dook snel weer naar beneden met wel ademgehaald te hebben. Jeetje, die haai kwam toch dichtbij, ik durfde mij gewoon niet te bewegen en toen hij onder ons zwom trok ik mijn benen heel hoog op. Je kon hem goed zien onder water, beest van 4 meter groot. Eén keer kwam hij met zijn bek open op de kooi af en botste er tegen. Hier moesten we allemaal wel even om gillen toen we proestend boven kwamen. Tijd voor de anderen groep, snel uit de kooi (ik wist niet hoe snel ik eruit moest klimmen), en de anderen erin. Vanuit de boot kon je de haaien ook echt goed zien zwemmen. Het was echt een hele spannende maar gave ervaring om eens mee te maken. Iedereen moet dit maar op zijn bucketlist zetten. We hadden wel geluk dat we als eersten waren gegaan, want de laatste groep heeft lang in de kooi gezeten zonder echt resultaat te hebben. Die haaien blijven natuurlijk niet eeuwig in zo’n vissenkop trappen.
Toen we terugkwamen kregen we de film te zien die van ons gemaakt was die dag. Ook zijn er heel wat foto’s gemaakt. Lisette mocht van haar vader zo’n setje kopen waar we beiden super blij mee waren. Terug zijn we via een mooie route teruggereden. Dit duurde wel ietsje langer dan de heenweg maar was een route langs de kust van Zuid-Afrika, waarbij we prachtig uitzicht hadden over de zee. En ja hoor, op het moment dat je het niet verwacht, zaten daar stuk of 8 baboons langs de weg. Ze bestaan dus echt. Zondagavond hebben we nog met een groepje van het weekend heerlijk gegeten bij een restaurant in de buurt. Uiteten gaan is hier spotgoedkoop en het was een leuke afsluiting.
Omdat we die tuberculose training gedaan hadden, kregen we maandag vrij van stage. Dat was goed gepland naar zo’n weekend want we waren aardig moe. Maandag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we in de avond weer naar de rooftopcinema gegaan. Dit keer ging Lieke met ons mee en draaiden ze de Shawshank Redemption. Bij de film hadden we eten besteld en we hebben genoten van de beste film ooit gemaakt.
Weer genoeg avonduren meegemaakt dus!
Heel veel liefs van ons :) xx
Zondag hadden we even een rustdag, we waren aardig moe van alles en ik voelde mij niet zo lekker, dus we besloten onze kleding te wassen en even aan het zwembad te gaan liggen, lekker dagje dus.
Maandag gingen we weer naar stage en voor beide zouden we op een nieuwe afdeling beginnen. Toen we aankwamen bleek dat ze aan het verhuizen waren. De afdelingen werden weer opnieuw ingedeeld en alle kinderen zaten door elkaar heen. Het was complete chaos omdat niemand echt wist, welk kind nou waar zat. Wat we voornamelijk gedaan hebben die week was naamplaatjes maken voor de kinderen en alles organiseren en sorteren zodat elke afdeling weer helemaal klopte. Dit vonden wij niet zo heel leuk om te doen, maar hoort er wel bij. Ik vind deze afdeling waar ik nu zit wel minder leuk dan waar ik eerst zat. Bij mij zitten vooral de ouderen meiden die gewoon allemaal naar school gaan. Er blijven dan wel wat kinderen over maar die zijn wel echt heel ziek dus daar kan ik wel iets mee doen. Zo ligt er een meisje bij mij van 24 jaar met een waterhoofd. Om de 3 uur krijgt zij een wisselligging maar komt verder nooit uit bed. Op woensdag werden we weer meegevraagd voor die bijeenkomst waarbij ze nieuwe aanmeldingen bespreken. Dit vinden wij beide wel leuk, zorgt voor afwisseling en als die nieuwe kinderen dan komen weten wij wat er een beetje speelt. Donderdag kwam het treurige nieuws dat er een meisje van 12 jaar overleden was in het ziekenhuis. Zij had een chronische longaandoening en ging de laatste weken erg achteruit. Alle ouderen meiden gingen goed met haar om dus toen deze het nieuws hoorden, waren ze allemaal erg verdrietig. Er werd afscheid van haar genomen via een soort ceremonie om haar bed heen, waarbij nonnen ook aanwezig waren. Heftig om mee te maken!
De hoofdzuster is een klein vrouwtje die soms redelijk onduidelijk Engels spreekt. Dit is wel lastig af en toe want dan vertelt ze heel veel, zonder echt te zeggen wat ze nou bedoelt, dus dat is veel navragen. Ze zijn er ook achter dat wij goed kunnen typen en daar maken ze dan ook goed gebruik van. Elk mailtje wordt door ons opgesteld, best leuk om te doen en leerzaam voor mijn Engels. Elke ochtend mailen we naar de matron, dit is het hoofd van Sint Joseph’s Home. We mailen dan hoeveel hoofdnurses er zijn, hoeveel gewone zusters, hoeveel care-workers en studenten. Daarna kijken we of er nieuwe mails binnen zijn gekomen en geven dit dan door aan de Staff-nurses of Sister. Ook hebben wij de taak om elke dag een nieuwe Duty Allocation te maken. Dit is een schema waarin te zien is, wie op welke kamer verantwoordelijk is voor de kinderen.
Vrijdag begon ons weekend in Hermanus. Met 40 studenten van 4Exchange naar Hermanus waar we walvissen zouden gaan spotten en in een kooitje met witte haaien om ons heen zouden gaan. Rond half 1 vrijdags vertrokken we met twee Nederlandse meiden die met ons meereden. Het was ongeveer 2 uur rijden maar het was een gezellige trip en die meiden hadden allemaal lekker ingeslagen voor onderweg. We waren er stipt om half 3, de tijd dat je kon inchecken in het hotel. Doordat we de eersten waren hadden we de mooiste kamer van allemaal met prachtig uitzicht over de zee waar we ook al walvissen in zagen. Het was super groot en er waren 2 kamers, één van 4 eenpersoonsbedden en anderen kamer met een tweepersoonsbed. We besloten om met zijn viertjes bij elkaar te gaan liggen. Nadat we alles gezien hadden zijn we stukje met de auto gereden naar Dutchies. Dit is een restaurant aan de kust waar ze echte Hollandse kroketten verkopen. Wel grappig om in Zuid-Afrika kroketten te eten. Toen we terugkwamen bij het hotel hebben we veel anderen mensen ontmoet waar Elise en Eline (onze roomies voor dit weekend) al mee omgingen. We zijn met hun een rots gaan beklimmen die in de zee lag voor mooi uitzicht. Dit was nogal wat en erg verstandig met al een wijntje op, maar toch een leuke ervaring. Het uitzicht was prachtig en we hebben zelfs dassies gezien, soort grote bevers. Rond 1900 zou de braai (BBQ) beginnen alleen dit werd ietsje later… Het hout was nog te nat en hierdoor hadden we om half 10 ons eerste stukje vlees. Doordat het zo laat was, was eigenlijk iedereen al behoorlijk dronken omdat iedereen bleef drinken op een lege maag. De shark chage diving zou eigenlijk op zaterdagochtend zijn, maar doordat het te hard waaiden werd dit verplaatst naar zondagochtend. Voor veel mensen beter vanwege de drankjes. Na de braai zijn we met zijn alle naar een club geweest in Hermanus. Super vette locatie, helemaal bovenin met overal glas zodat je kon uitkijken over de oceaan. Het was erg gezellig om met een hele groep uit te gaan, en hierdoor voelde ik mij ook helemaal niet blond. De club sloot om half 2 dus daarna hebben we nog een afterparty gehouden in ons appartement en een vuurtje gemaakt omdat wij zulk mooi uitzicht hadden.
Volgende dag was het ontbijt tussen 9 en 10 wat we niet wilden missen. Om 3 uur ‘s middags zouden we gaan whale watchen. In de tussentijd zijn we Hermanus ingegaan en hebben we heerlijk op een bankje gezeten in de zon. Prachtig uitzicht had je daar over de zee, en we zagen verschillende walvissen van heel dichtbij. Zuid-Afrika is echt de mooiste plek waar ik ooit geweest ben. We hebben lekker geluncht onder het genot van een bandje die speelden en om 3 uur vertrokken we met de auto naar de whale watching. Toen we op de boot gingen mochten er 2 gasten van de groep niet mee. Ze waren te dronken om mee te gaan. Lekker slim op zo’n weekend als je zulke dingen gaat doen, maar eigen schuld. We gingen met een soort speedboot een heel stuk varen waarbij we onderweg zeehonden zagen. Later kwamen er veel dolfijnen ons gezelschap houden door langs de boot omhoog te springen. Wauw, dat vond ik wel heel gaaf. Als klein meisje al fan van dolfijnen en nu van 1 meter afstand kunnen bewonderen. De walvissen liggen voornamelijk dichtbij de kust omdat ze daar paren en hun kinderen opvoeden. We hebben 6 walvissen van heel dichtbij kunnen bekijken, moeder en kind. De walvissen die we gezien hebben waren zuidkapers die eens in de 3 jaar zwanger worden door een onbekende vader en alleen maar 1 jong kunnen krijgen (geen tweelingen). Op de boot kregen we veel informatie over deze beesten en we konden goed foto’s maken. Toen we weer terug wilden gaan varen, zagen we in de verte een baby walvis omhoog springen in het water. Dit gaf echt een heel mooi beeld. Toen we terug waren hebben we gedoucht want het was toch wel redelijk koud op die boot met de wind. In de avond aten we studentenpasta en zijn we in de avond nog naar een barretje geweest in Hermanus. Dit was een soort hardrockcafé waar ik wat nationale mensen gesproken heb over de omgeving. Was wel weer even gek om weer opeens Engels te praten maar wel leuk. Rond half 12 zijn we teruggegaan naar het hotel en snel in bed gekropen onder onze dolfijnen dekbed. De volgende dag moesten we om 9 uur klaar staan en uitgecheckt zijn. We vertrokken naar Gansbaai, de baai in Zuid-Afrika om haaien te zien. We reden met zijn allen achter elkaar, dit ging al snel fout omdat er twee auto’s ons niet meer konden volgen. Toen we daar aankwamen, stond er een heel ontbijt voor ons klaar met eitjes en worstjes. We kregen wat instructie over hoe en wat en kregen wetsuits mee. Weer gingen we op een soort speedboot het water op, duurde ongeveer 20 minuten toen we bij de haaien kwamen. Wat mij heel erg opviel was dat het super dichtbij de kust was. Echt rond de 100/150 meter van de kust af. Toen we daar aankwamen, hadden we meteen beet en moesten we heel snel onze wetsuits aan gaan doen om snel de kooi in te gaan. Wij waren één van de eerste die onze wetsuits aanhadden, en behoorden dus bij de eerst groep die de kooi in zou gaan. Tijd om het doodeng of spannend te vinden was er dus niet echt, maar dat vond ik wel. We kregen een duikbril op en gewichten om zodat we goed bleven staan. We werden, toen de haai doodleuk om ons heen bleef zwemmen, in de kooi gestopt. Met zijn 8en stonden we daar, schouder aan schouder, angst in onze ogen. De haai werd telkens gelokt met een tonijnenkop aan een touwtje en er was een mannetje op de boot die telkens visresten en viswater in de zee gooide. Op commando van de man boven ons moesten we naar beneden duiken als de haai dichtbij kwam, om hem te kunnen bekijken. De eerste paar keer vergat ik gewoon adem te halen als ik naar beneden ging omdat ik het echt spannend vond. Dan kwam ik weer proestend boven en dook snel weer naar beneden met wel ademgehaald te hebben. Jeetje, die haai kwam toch dichtbij, ik durfde mij gewoon niet te bewegen en toen hij onder ons zwom trok ik mijn benen heel hoog op. Je kon hem goed zien onder water, beest van 4 meter groot. Eén keer kwam hij met zijn bek open op de kooi af en botste er tegen. Hier moesten we allemaal wel even om gillen toen we proestend boven kwamen. Tijd voor de anderen groep, snel uit de kooi (ik wist niet hoe snel ik eruit moest klimmen), en de anderen erin. Vanuit de boot kon je de haaien ook echt goed zien zwemmen. Het was echt een hele spannende maar gave ervaring om eens mee te maken. Iedereen moet dit maar op zijn bucketlist zetten. We hadden wel geluk dat we als eersten waren gegaan, want de laatste groep heeft lang in de kooi gezeten zonder echt resultaat te hebben. Die haaien blijven natuurlijk niet eeuwig in zo’n vissenkop trappen.
Toen we terugkwamen kregen we de film te zien die van ons gemaakt was die dag. Ook zijn er heel wat foto’s gemaakt. Lisette mocht van haar vader zo’n setje kopen waar we beiden super blij mee waren. Terug zijn we via een mooie route teruggereden. Dit duurde wel ietsje langer dan de heenweg maar was een route langs de kust van Zuid-Afrika, waarbij we prachtig uitzicht hadden over de zee. En ja hoor, op het moment dat je het niet verwacht, zaten daar stuk of 8 baboons langs de weg. Ze bestaan dus echt. Zondagavond hebben we nog met een groepje van het weekend heerlijk gegeten bij een restaurant in de buurt. Uiteten gaan is hier spotgoedkoop en het was een leuke afsluiting.
Omdat we die tuberculose training gedaan hadden, kregen we maandag vrij van stage. Dat was goed gepland naar zo’n weekend want we waren aardig moe. Maandag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we in de avond weer naar de rooftopcinema gegaan. Dit keer ging Lieke met ons mee en draaiden ze de Shawshank Redemption. Bij de film hadden we eten besteld en we hebben genoten van de beste film ooit gemaakt.
Weer genoeg avonduren meegemaakt dus!
Heel veel liefs van ons :) xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
