Kirstenbosch, Tafelberg en stage shock!

Hoi lieve lezers,
Wij hebben weer veel meegemaakt deze dagen dus dat wil ik graag met jullie delen. Vrijdag was het lekker weer hier dus zijn we naar Waterfront gereden en hebben daar lekker op het gras gerelaxt en van het zonnetje genoten. We merkte al snel dat we bekijks waren want mensen maakte foto’s van ons of wilde met ons op de foto. Dit sloegen we dan af omdat onze spullen belangrijker zijn dan een foto en je niet weet wat je moet verwachten van zo’n groepje jongens. Slecht eigenlijk dat je meteen zo gaat denken maar je kan maar beter te voorzichtig zijn dan dat je wat mist.
Zaterdag waren we beide niet helemaal fit en lekker dus besloten we aan het zwembad te gaan chillen hier op het terrein van ons appartement. Het was erg rustig bij het zwembad dus het was een lekkere dag. In de avond zijn we naar de bar gegaan hier, waar we genoten hebben van onze eerste cocktails.
Zondag stond er op de planning om naar het Kirstenbosch te gaan. Dit is een gigantische tuin met wel 9000 verschillende planten en bloemen (tip: googelen en je weet wat ik bedoel). Het was dichtbij van ons hotel dus dat was gunstig. We kochten tickets en begonnen onze weg in de mega tuin. Erg mooi allemaal, veel verschillende bloemen en plantjes. Ik kan niet heel lang stil staan bij een plant maar het was gaaf om zoveel verschillende te zien en het is een mooi groot park met veel vogels en bankjes waar je op kan zitten. We liepen wat omhoog om het uitzicht beter te bekijken totdat we het bordje: Nursing Ravine zagen. Dit maakte ons nieuwsgierig omdat wij nurses zijn, dus we wilde die plek wel bekijken. We klommen nog meer omhoog en omhoog totdat we een mooie waterval tegenkwamen. Hier maakte we even wat foto’s en selfies en vervolgde onze weg omhoog. Toen we zo bezig waren kwamen we erachter dat we zojuist de tafelberg aan het beklimmen waren. Dit was niet helemaal de bedoeling maar blijkbaar waren we al een heel end op weg. Zonder voorbereid te zijn, op de gympen en met niet al te veel eten/water bij ons, hebben we de tafelberg toch mooi helemaal beklommen. Onderweg kwamen we wat mensen tegen en dan vroegen we hoever het nog was. Deze zeiden dan dat het nog wel een stukje was en dat dit de moeilijkste route omhoog was. Hier kwamen wij ook achter, het was super stijl en redelijk pittig om het allemaal omhoog te beklimmen. Toen we de top bereikt hadden waren we wel super blij en trots maar we moesten dat hele eind ook weer naar beneden lopen… Hier waren we iets minder enthousiast over omdat dit zeer deed in onze benen en tenen, want de tafelberg beklimmen op Vans is niet het handigste wat er is. Het was een geweldige dag, we hebben de top van de tafelberg bereikt en genoten van het prachtige uitzicht. Of we het andere zouden aanraden om onvoorbereid even de tafelberg op te gaan, nee dat zeker niet maar dat is bijzaak. We kwamen werkelijk helemaal uitgeput en moe thuis, gooide een pizza in de oven en zijn niet meer van de bank afgekomen.
Maandag begon weer een nieuwe week van onze stage, eerlijk gezegd zagen we er een beetje tegenop omdat we vorige week niet echt taken kregen en niet zo goed wisten wat we moesten doen. Maar daar zijn we na de tweede week op teruggekomen. Nu ze erachter zijn wat voor opleiding we doen, krijgen we veel verantwoordelijkheid en moeten we de taken die de hoofdzusters doet, ook doen. Zo is er één hoofdzuster elke dag per afdeling die alleen de medicatie mag doen en complexere handelingen. Ik vind dit een raar systeem omdat niemand dan verder controleert of de medicatie goed gedaan wordt omdat één iemand verantwoordelijk is. Ik merkte al snel dat de medicatie slordig en chaotisch gebeurd. Zo was er een dag dat de hoofdzuster op mijn afdeling opeens een bespreking had terwijl ze bezig was met de medicatie. Ze moest weg en gaf het stokje aan mij over. Wel had ze al aan een paar kinderen de medicatie gegeven maar een aantal dus niet. In Nederland tekent eigenlijk iedereen de medicatie al af, voordat het gegeven is. Hier doen ze het anders, ze geven alle medicatie en daarna wordt het afgetekend, dit kan ook een paar uur later zijn. Door dit systeem wist ik dus niet welke kids al medicatie gekregen hadden en welke niet. Ik kon dit ook aan niemand vragen omdat niemand verder medicatie mocht delen en er dus vanaf wist. Lekker dan.. maar goed, tijd begon te dringen en de kindjes moesten hun medicatie krijgen. Van sommige kids wist ik dat ze medicatie gekregen hadden, ik ging er dan maar wel vanuit dat ze alle medicatie gekregen hadden en niet een deel. De medicatielijsten worden hier met de hand geschreven, op zich niet erg maar moet je wel kunnen lezen wat er staat en wat de dosis is. Het was zeker een klusje, maar uiteindelijk ben ik eruit gekomen met goed nadenken en checken checken checken. Een paar dingen wist ik niet zeker, dus die heb ik opgeschreven met de hoop dat de hoofdzuster zo terug zou komen zodat ik die dingen nog kon vragen. Veel kinderen hebben hier een peg-sonde, dit is een slangetje in de buikholte waar medicatie en voeding doorgegeven kan worden. Ik heb geleerd op school dat als je iets door een peg-sonde spuit, je eerst het ene medicijn doet, dan water en dan weer het volgende medicijn afsluitend met water. Hier doen ze alle medicatie in een bakkie en spuiten ze het allemaal doorelkaar de peg-sonde in. De optrek spuitjes worden hier hergebruikt. Als de medicatie gegeven is, wordt alles in een sopje met water en zeep gedaan en wordt het schoongemaakt en afgedroogd. Dit was ook even een momentje dat ik moest slikken en dacht oké, in Nederland worden de spuitjes na elk gebruik weggegooid en als er eentje op de grond valt, ligt hij daarna ook in de prullebak, maar hier worden de spuitjes dagenlang hergebruikt terwijl die kids ook besmettelijke ziektes hebben. Ik heb nu aangeboden om de medicatie op mij te nemen op de afdeling van maandag tot donderdag, dan weet ik dat het goed gebeurd en ik leer er ook van. De namen van de kinderen zijn soms nog lastig omdat deze heel anders zijn dan ik gewend ben. Wat ik ook erg zielig vond was dat er een jongetje hier, die verlamd is van zijn navel tot beneden, door zijn moeder in een te heet bad gezet was. In het weekend was dit jongetje bij zijn moeder thuis en die heeft niet gevoeld hoe heet het bad was en hem erin gezet. Hij is nu ernstig verbrand want hij voelde niks...
De tweede week stage gaf mij weer veel indrukken en ervaringen. De staff nurse is in ieder geval heel blij met mij dat ik taken van haar over kan nemen zodat zij weg kan als ze weg moet. Al met al, veel geleerd weer hier in Cape Town, voornamelijk hoe het niet moet maar wel een uitdaging om het zelf goed te blijven doen.

Knuffels vanuit South-Africa

Yvette