Namaste

Namaste,

Tweede dag in Kathmandu, heel gek maar toch lijk je snel te wennen aan de drukte en het getoeter van al die auto's en scooters. We gingen weer op stap, naar de Garden of dreams. Een grote mooie tuin waarvan een groot deel verwoest is door de aardbeving van 2015. In de wijk Thamel is niet veel schade te zien van de aardbeving, maar verder in Kathmandu heeft de aardbeving zijn schade aangericht. Op straat worden er veel dingen verkocht en er zijn wel honderden taxi's die je overal naartoe willen brengen. Ook staan er moeders met hun kleine kinderen langs de weg die vooral geen geld willen maar melk. Weetje van Dennis; als je melk gekocht hebt brengen ze het terug naar de winkel om het geld te innen. Een walking tour uit de Lonely planet bracht ons bij Durbar Square, Nepalese woord voor paleis. In de Valley zijn 3 steden die allemaal een Durbar Square bezitten, naast Kathmandu zijn dit Patan en Bhatapur. Er staan vele tempels en andere religieuze monumenten maar om op Durbar Sqaure te mogen lopen als toerist is een ticket vereist. We zijn er mooi ingetrapt, een Napalees vertelde ons een praatje waarbij we met gids minder Nepalese Roepies kwijt waren dan zonder gids. Kon ook eigenlijk niet kloppen maar we vonden het een mooie aanbieding. De gids leidden ons om Durbar Square heen, zo naar de andere kant en vertelde dat we zo alles konden bekijken. Geld gegeven en weg was hij. We liepen het plein op en ja hoor, weer een ticketloket om het plein op te mogen. Jammer maar helaas, toch hebben we veel kunnen zien van het plein en verschillende tempels kunnen bewonderen. Veel tempels staan er niet meer door de aardbeving en andere tempels worden doormiddel van houten palen bij elkaar gehouden. Vandaag wilden we ook onze busreis plannen naar Pokhara, waar we willen beginnen aan de trail door het Annapurna gebied. De bus die we op het oog hadden was volgeboekt voor de volgende dag en dus nog een dagje verkassen in Kathmandu. Wel besloten om een ander hotel te nemen. Via booking.com een luxe kamer kunnen fixen voor weinig. Omdat we nog een extra dag in Kathmandu zijn besloten we naar de Swayambhunath tempel te gaan, ook wel bekend als de Monkey-Tempel. Het verhaal gaat dat er vroeger op deze plek een groot meer was, waarin één perfecte lotusbloem groeide (het symbool voor Boeddha). Toen het meer leeg liep, veranderde de lotus op de top van een heuvel in de grote stupa. Swayambhu betekent dan ook de 'zelf-geschapene'. Rondom de berg lopen vele apen, met hun jongen, rond te banjeren waarbij ze eten krijgen van de toeristen, dit gaf een erg leuk gezicht. We wilden vandaag ook de permits regelen voor de trekking maar toen we daar aan kwamen was het gesloten. Geld pinnen was ook nog wat, ik wilde wat geld opnemen, alle instructies opgevolgd maar geen geld. Daarna probeerde Dennis het bij dezelfde pinautomaat en ja hoor, cash money. Toen ik weer, dit keer met creditcard, zelfde verhaal, weer geen geld. Nou goed, bij het hotel gekeken of het afgeschreven was, gelukkig niks aan de hand. Blijft toch spannend, pinnen in het buitenland.
In de bus, op naar Pokhara, 7 uur verzamelen in de buurt van ons hotel. Daar gaan we, hobbel de bobbel, nee de wegen zijn niet opperbest en wat een drukte, overal bussen volgepropt met mensen, als dat maar goed gaat. Tuurlijk wel, 8 uurtjes en met wifi in de bus, gekkigheid. Twee plaspauzes en een lunchpauze met uitgebreid diner in een resort. Wat een verschil met wat je onderweg ziet. Tijdens de trip geniet ik ontzettend van het mooie uitzicht. Af en toe loopt er een heilige koe langs de weg of wordt er een kip geslacht, over de rivier zijn touwbruggen en andere constructies gebouwd die mensen in een rieten bakje naar de overkant brengt. Een bizarre wereld zo.

Namaste
Yvet